gepromoveerd tot peetmoeder

Koud anderhalve maand in San Carlos, ben ik gevraagd om peetmoeder te worden van Dominique, een erg schattig meisje van net een jaar. Ze is het dochtertje van Doris, een zus van mijn vriendin Nelly in wiens familie ik ben opgenomen. Het was kennelijk geen probleem dat ik niet (rooms-)katholiek ben en Doris vindt het ook geen belemmering dat ik hier maar tijdelijk woon en werk. Dus ga ik op het verzoek in: ik vind het ook wel een eer. Wel is het een opluchting voor me als ik hoor dat er ook nog een plaatselijke peetmoeder zal zijn (ik ben een soort 'joker' die wordt ingezet) die wel voortdurend in de buurt is. De vader van Dominique - ze zijn al een tijdje uit elkaar maar zorgen wel samen voor hun kinderen - levert een peetvader aan.

De doopplechtigheid zal zijn op zondagochtend om tien uur in de katholieke kerk van San Carlos. Op zaterdagmiddag is er eerst nog een soort voorbereidend praatje bij een mevrouw thuis: een ouderling? Zij vertelt wat de doop betekent en wijst ons (ouders en peetouders, er zullen drie kinderen worden gedoopt) op onze plichten jegens onze (pete)kinderen. Het duurt gelukkig niet al te lang, want op een gegeven moment wordt het donker en komen er teveel muggen op ons af. De peetvader (een vriend van de vader van Dominique) is niet aanwezig omdat zijn vader plotseling is overleden. Hier in Nicaragua is er dan een wake in de nacht die volgt op het overlijden en de begrafenis is de volgende dag. Ondanks dit trieste nieuws wordt toch besloten de doop door te laten gaan.

De volgende ochtend komen we ergens rond half elf in de kerk aan. Volgens Doris hoeven we niet op tijd te komen voor de mis: de doop is toch pas daarna. We maken dus een halve mis mee, daarna gaan de meeste mensen naar huis en is de doopplechtigheid. Dominique ziet er prachtig uit in haar doopjurk en met haar haarstijl, verzorgd door tante Nelly. De priester leest dingen voor en wij moeten dat gedeeltelijk nazeggen en ook iets beloven. Vervolgens krijgt Dominique het doopwater over haar heen - ze ondergaat alles heel braaf en gedraagt zich voorbeeldig.

's Middags is er nog een feest in het huis van Dominique's vader. Er komen heel veel moeders met kinderen opdagen, allemaal met cadeaus en er wordt voortdurend gegeten en gedronken. Als we eindelijk aan de taart toezijn - waar ik voor heb gezorgd en die ons de hele tijd al toelacht - kan ik al niets meer eten omdat ik al teveel heb gehad. Iedereen gaat naar huis met een verrassingszakje en ook wij willen vertrekken. Maar mijn mede-peetmoeder wil voordat ik ga nog een borrel met me drinken - wat ik uiteraard niet afsla..En zo heb ik nu dus een petekind in San Carlos..